Polocrosse Vereniging Nederland

Spelers kunnen de bal van de grond oppakken, de bal opvangen in het netje en ermee rijden. Spelers kunnen de bal naar andere spelers overgooien, tot de bal naar de nummer 1 gegooid kan worden, die zich dan in het scoringsgebied bevinden. Een speler mag de bal niet over de 30-meter-line heen dragen, deze moet gestuiterd of overgegooid worden. Wanneer de bal in de stick gedragen wordt, moet de speler de stick aan de stickkant houden. Als een speler rechts is, wordt de stick met bal rechts van het paard gedragen.Een speler mag de stick (als daar zich de bal in bevindt) niet over de denkbeeldige lijn (van hoofd tot staart) van het paard heen houden, dit wordt afgestraft. Een speler mag de bal wel vanaf de andere kant van het paard oppakken of vangen, als de stick daarna meteen weer naar de goede kant gehaald wordt.

Een wedstrijd begint in het middenveld, als de spelers zich opstellen in 2 rijen van 3. De ene sectie naast de andere, met nummer 1 vooraan, nummer 2 daarachter en nummer 3 achteraan. Dit wordt een line-up genoemd en dit gebeurt op een plaats in het middenveld, wat de T genoemd wordt. De scheidsrechter gooit de bal tussen de spelers door, tussen de schouder en de hoogte van de stick, zodat elke speler een kans heeft de bal te pakken.Wanneer een goal gescoord is, is er weer een line up om de bal opnieuw in te gooien. Na elk goal is de line up aan de andere kant van het veld. Dit wisselt dus steeds af.

Wanneer een schot op het doel mist, neemt de nummer 3 de bal uit vanaf de 30-meter-line. De bal moet op zijn minst 10meter afleggen en spelers moeten dan ook 10 meter  afstand houden.  
De nummer  3 kan  de bal  naar  zichzelf gooien of naar een van zijn teamgenoten. Als de nummer 3 ervoor kiest zelf voor de bal te gaan, moet de bal eerst een keer gestuiterd  hebben,  voordat   ze  verder mogen rijden. Ze hebben wel als eerste recht op de bal.

Penalty of Strafworp. De meest voorkomende penalty is een 10 meter gooi. Waar de overtreding is gemaakt moet de bal genomen worden. Als de penalty in het middenveld genomen moet worden, mag ieder lid van het team de bal nemen.Als de penalty in de scoringsgebieden genomen moet worden, mogen alleen de personen de bal nemen die toestemming hebben om in dat scoringsgebied te komen.
Niet alle overtredingen worden gestraft met een 10meter gooi. Sommige gevaarlijke overtredingen (zoals een andere speler voor het hoofd slaan met de stick) resulteert in een vrije goal. Als een speler doorgaat met het maken van overtredingen en gevaarlijk spelen kan hij uitgesloten worden van de wedstrijd. Als beide teams voor een overtreding gezorgd hebben, wordt de wedstrijd stil gelegd en herstart met een line-up.
Als de overtreding in het scoringsgebied voorkomt, hebben alleen de nummer 1 en nummer 3 een line-up. De nummer 3 staat daarbij dichter bij de doelpalen dan de nummer 1, en de bal wordt tussen de 2 spelers in gegooid. Als de overtreding in het middenveld voorkomt is er een line-up met alle 6 de spelers.Het is niet toegestaan tussen de doelpalen heen te rijden. Als de achterbenen van het paard van de nummer 1 of 3 door de doelpalen heen gaan, is dit automatisch een vrij goal voor het andere team. Dit is een Internationale regel.
Spelers kunnen de bal afpakken van een andere speler door van onder naar boven tegen de andere speler zijn stick te slaan.Afrijden is toegestaan, maar kruisen, op de bal stoppen of het opzettelijk gebruik van de ellebogen is verboden. Dit soort overtredingen resulteren in een vrije gooi, een 10meter gooi, voor het andere team.

Geschiedenis. Het moderne spel was verzonnen in Australie iets voor de Tweede Wereldoorlog. In 1938 lazen Mr. And Mrs. Edward Hirst uit Sydney een artikel in een Engels paardentijdschrift over Polo Crosse. Beide waren gek op paarden en verschillende takken van de paardensport, en ze besloten meer over Polo Crosse te weten te komen als zij in Engeland zouden zijn.Ze bezochten de National School of Equitation in Kingston Vale, vlakbij London, waar twee instructeurs een oefening hadden bedacht om jonge ruiters beter te leren rijden.

De oefening werd in een binnenbak gespeeld met 2 ruiters aan beide kanten en markeringen op de muur vanaf waar de bal gestuiterd moest worden. De goals waren 2 verlengde basketbal netten die aan beide kanten van de rijhal gehangen werden. De sticks waren oude polo sticks waarvan de haak vervangen was door een squash stick. Deze had een ondiep netje, waar de bal mee omhoog gewipt werd. Het idee was om de bal (die iets groter was dan een tennisbal) op te pakken, naar de andere kant van het veld te rijden en in het net te gooien om te scorenMr. and Mrs. Hirst realiseerden de mogelijkheden van deze oefening om er een veldsport van te maken, en trokken terug naar Australie met sticks, een bal en een boek met regels.

Terug in Australie schakelden ze de hulp in van Alf Pitty, een goed bekend staande paardenman en polo speler.Na veel uren van discussie, oefening, veel proberen en falen en een constante verandering van het regelboek, kwamen ze eindelijk met een nieuw en spannend spel. Er werd slechts 1 paard per speler gebruikt en was voor iedere leeftijd geschikt. Ze noemden de sport Polocrosse.Na het hele ontwerp van Polocrosse, hielp Alf Pitty met een demonstratie op Ingleburn Sports Ground, in de buurt van Sydney, in 1939. Het enthousiasme en interesse was zo groot dat het niet lang duurde voor alle club leden de nieuwe sport beoefenden. Een korte tijd later in 1939, werd op een vergadering de eerste Polocrosse Club gevormd en het eerste officiële regelboek afgegeven.In 1962 werd Walcha de eerste club die de Lennon Trophy op de Australian Red Cross Championships op Maitland won toen ze als de North New England No 1 team speelden.